| DE BILBAO REMISEREGEL 3-1-0 |
|
Dit is het vierde artikel dat gaat over remise. Eerst geef ik een vertaling van een artikel van Ron Dorfman. Ook hij geeft een illustratie van de kennelijke problemen die er spelen. Hij bekritiseert het Bilbao puntensysteem 3-1-0. Echt onder de indruk ben ik niet van zijn artikel, omdat ik al dertien jaar een eigen puntensysteem hanteer van 6-3-1. En daar heb ik goede ervaringen mee. Nog nooit heb ik mopperende spelers gehad, en nog nooit heb ik te maken gehad met doorgestoken partijen. Maar het is altijd goed kennis te nemen van de opvattingen van anderen. Verder geef ik enkele partijen ter illustratie. Overzicht van paragrafen: 1. De opvatting van Ron Dorfman 2. Geen van beide spelers wil het risico lopen te verliezen 3. Na twintig zetten remise in een finale om de Wereld Cup 4. Tot nu toe is de finale van de Wereld Cup 2009 saai 1. De opvatting van Ron Dorfman Op ChessBase schrijft Ron Dorfman, een gepensioneerd advocaat/bankier, uit Virginia, USA, op 28 oktober 2007 een artikel over de Bilbao remiseregel. De Bilbao remiseregel Ron Dorfman De term 'grootmeester remise' slaat op een spel waarin de spelers remise overeenkomen zonder dat een van hen een poging doet om te winnen. De grootmeester remise is niet beperkt tot grootmeesters. Minder sterke spe- lers kunnen en komen eigen grootmeester remises overeen. Het gedrag van minder sterke spelers heeft in het algemeen slechts invloed op hen zelf. De grootmeester remise is significant wanneer het de waarnemingen van de betalende toeschouwer raakt en, vooral significant voor de sponsor van het toernooi die zorgt voor het prijzen fonds en voor het betalen van de over- headkosten. Zoals Caesar bij het circus, wil de sponsor een bloedige strijd zien. De grootmeester remise frustreert deze verwachting. Wanneer mensen klagen over het hoge percentage remises op een toernooi, verwijzen zij in wezen naar het aantal grootmeester remises waarin geen strijd is geleverd en die in de wedstrijd voorkomen. Niemand heeft bezwaren als krachtige vechtpartijen uitgeput eindigen in een remise. Hoe kan de organisator wedstrijdgedrag stimuleren en niet-wedstrijdgedrag ontmoedigen? De wijze ouder en vooruit kijkende manager begrijpen elk de volgende waarheid: je zult gedrag ontvangen dat je beloont, en je zult niet het gedrag ontvangen dat je snel hebt bestraft. Het gaat er niet om wat je zegt, maar om wat je doet. Op het dubbel round robin toernooi in Bilbao probeerden de organisatoren het percentage remises te beperken. Zij wijzigden het punten systeem door de winnaar drie punten toe te kennen, bij remise elk met één punt, en bij verlies geen punt. Dit is een tamelijk eenvoudige, duidelijke benadering. Als dit systeem nu alleen maar een intensieve inspanning om te winnen zou honoreren zou het ideaal zijn. Maar welk gedrag wordt eigenlijk gehonoreerd en welk gedrag wordt eigenlijk bestraft? In een dubbel round Robin toernooi strijden twee spelers hun twee mini- match partij zoals de organisator wenst. Ieder roept 'ik ga er voor' en legt al zijn krachten in de strijd. Het meer algemene resultaat van deze bloedige tweekamp is twee remises. Onder het Bilbao puntensysteem verlaat elke speler deze minimatch van twee partijen met twee punten, één punt voor elke remise. Maar als zij geen remise spelen en ieder won één partij zouden zij beiden hun wedstrijd verlaten met drie punten in plaats van twee. Je hoeft geen professor te zijn om de dieperliggende waarheid te begrijpen: het Bilbao puntensysteem beloont diegene die ruilt om te winnen en dat werkt in het grote nadeel voor die spelers die vechten in de ware geest van gladiatoren stijl. De organisatoren in Bilbao maakten een subtiele definitie- fout. Ze definieerden het probleem als remise partijen. Het probleem is niet de remise. Het probleem is een gebrek aan inspanning in de wedstrijd dat leidt tot remises. Het veranderen van het puntensysteem verandert het systeem zelf, en als we kijken naar de gevolgen van het nieuwe systeem komen we uit op nieu- we conclusies. Het Bilbao puntensysteem zal inderdaad het aantal remises verminderen. Maar het Bilbao puntensysteem zal sterker de 'Bilbao remise' aanmoedigen (een overeengekomen winstpartij door ruil) daarbij niet-wed- strijdgedrag veel meer belonen dan het bestaande puntensysteem. Samengevat: in feite beloont en moedigt het Bilbao puntensysteem niet-wedstrijdgedrag aan achter het schaakbord. En, het aller belangrijkst, het Bilbao puntensysteem draagt er in wezen toe bij dat zij die werkelijk willen vechten significant worden benadeeld. Zeker, de organisator zal ontvangen wat de organisator beloont. Wees zorgvuldig met wat je vraagt - omdat uiteindelijk je het in feite zult krijgen.' 2. Geen van beide spelers wil het risico lopen te verliezen  De volgende partij werd gespeeld in de halve finale van de Wereld Cup 2009. Indien ook deze partij onbeslist eindigt, moeten de spelers twee rapid partijen spelen, eventueel daarna snelschaak en eventueel daarna Arma- geddon. De winnaar gaat naar de finale. Er staat dus veel op het spel. En het publiek volgt de partij op internet. Wit: Vladimir Malakhov (2706) Zwart: Ruslan Ponomariov (2739) World Cup Khanty-Mansiysk 6 december 2009 Zesde ronde 1. d4 Pf6 2. c4 e6 3. Pc3 Lb4 4. Dc2 Pc6 5. Pf3 d6 6. Ld2 0-0 7. a3 Lxc3 8. Lxc3 De7 9. g3 e5 10. d5 e4 11. Pg5 Pe5 12. Pxe4 Pxe4 13. Dxe4 f5 14. De3 f4 15. gxf4 Txf4 16. 0-0-0 Df7 17. Tg1 Txf2 18. Lxe5 dxe5 19. Dxe5 Ld7 20. Dd4 g6 21. e4 Df4+ 22. Kb1 Te8 23. Ld3 Txh2 24. c5 De5 25. Db4 b6 26. c6 Lc8 27. Lc2 Kg7. Remise op voorstel van zwart.  Op de persconferentie na afloop verklaart Vladimir Malakhov het volgende: 'We hadden een erg interessante en ingewikkelde partij. Nadat zwart 4. ... Pc6 had gedaan, dacht ik dat we een positionele partij zouden krijgen. Maar Ruslan vond een mogelijkheid om het 'niet gemakkelijk' te maken en zodoende werd de stelling onduidelijk. Ja, ik had een pion meer, maar mijn tegenstander had voldoende compensatie. Ik had sterker moeten spelen. Om eerlijk te zijn weet ik niet wat er was gebeurd als Ruslan niet remise had aangeboden. We hadden beiden kansen, maar als je wilt winnen, neem je enorme risico's. Er is bijna geen bedenktijd meer en er bestaat het gevaar van een misrekening,' aldus Malakhov op de website van Susan Polgar van 9 december 2009. Commentaar op chessgames: geen van beide spelers wilde het risico lopen te verliezen. Dit is erg slecht voor ons als toeschouwers. Ponomariov wint de rapid partijen en gaat door naar de finale. 3. Na twintig zetten remise in een finale om de Wereld Cup  Wit: Boris Gelfand (2758) Zwart: Ruslan Ponomariov (2739) World Cup 2009 Finale, tweede partij Khanty Mansiysk 11 december 2009 1.d4 Pf6 2. c4 e6 3. Pf3 d5 4. g3 Lb4+ 5. Ld2 Le7 6. Lg2 c6 7. Lf4 Pbd7 8. Dc2 0-0 9. 0-0 b6 10. Td1 Lb7 11. Pc3 Ph5 12. Lc1 f5 13. b3 Tc8 14. Lb2 Ld6 15. e3 De7 16. Pe2 Phf6 17. Pf4 Pe4 18. De2 Pdf6 19. Pe5 Tfd8 20. Tac1 c5.  Susan Polgar: De tweede partij in de finale van de Wereld Cup 2009 in Khanty Mansiysk eindigde in een snelle remise. Boris Gelfand kon niet het fort van Ruslan Ponomariov bestormen. Een vreedzame remise werd geno- teerd op de twintigste zet. Wit speelde de 'Catalaanse opening'. Ponomariov deed de zeldzame zet 12. ... f7-f5. De stelling werd getransformeerd in een 'stone wall' zoals bekend in de Hollandse verdediging. Om daar door heen te breken is bijna onbegonnen werk. Gelfand slaagde daar ook niet in. Onmiddellijk na afloop van de partij gaf de grootmeester uit Israel toe dat hij veel bedenktijd had verbruikt om een mogelijke voortzetting te vinden die tot een voordeel kan leiden. Maar hij slaagde er niet in iets te ontdekken. Volgens Ponomariov werd remise aangeboden in een stelling van 'dynami- sche gelijkheid'. Beide spelers konden nauwelijks een winstplan ontdekken. Daarom spreekt de uitslag voor zich,' aldus Polgar op haar site van 11 december. 4. Tot nu toe is de finale van de Wereld Cup 2009 saai Khanty Mansiysk, 11 december 2009. Na afloop van de tweede partij in de finale tussen Gelfand en Ponomariov geven de beide spelers een interview. Boris Gelfand: 'We speelden vandaag de Catalaanse opening die leidt tot de 'stone wall' variant van de Hollandse verdediging. Het bracht ons naar een taaie en wisselende strijd. Ik zag een concreet plan voor een verdere ontwikkeling in het eindspel. Ruslan zag dat ook niet. Ik bood remise aan en hij nam dat aan.' Ruslan Ponomariov: 'Volgens mij was dit de enig redelijke afloop. Het is vreemd: het lijkt alsof er een boel stukken op het bord staan, maar alle zinnige zetten waren al gedaan. In zo'n stelling is remise het logische resultaat.' Vraag: Boris, waarom speelde je vandaag zo langzaam? Boris Gelfand: 'Ik kon mijn tegenstander in een impasse houden door slechts nauwkeurige zetten te doen. Ik probeerde enkele varianten te vinden die Ruslan in verwarring zou brengen. Maar dat lukt me niet.' Vraag: hoe beoordeel je de finale partijen van de Cup? Boris Gelfand: 'Tot nu toe gaat het gelijk op. We gingen terug naar de formule die we tij- dens de eerste zes ronden hanteerden. De laatste twee ronden zullen alles beslissen. In het uiterste geval zullen we de tiebreaks spelen.' Ruslan Ponomariov: 'Tot nu toe is de finale wedstrijd saai. We slagen er niet in interessante partijen te spelen, om nieuwe combinaties te vinden, om de tegenstander onder druk te houden.' Volgen jullie het toernooi in Londen? Ruslan Ponomariov: 'Ja, ik volg sommige partijen. Het internet versnelt aanzienlijk de uitwisseling van informatie. Herinner je een oud verhaal van de partij Korchnoi - Polu- gaevsky? Voor een beslissende partij bereidde Korchnoi een interessant openingsidee voor. Op de dag van de partij kocht zijn secondant een och- tendkrant en zag dat hetzelfde idee al was gebruikt in een toernooi dat op hetzelfde moment plaatsvond. De vraag was: zouden wij het nieuwtje nu wel of niet gebruiken? Ze beslisten om het wel te doen. De redenen waren: Polugaevsky komt niet vroeg uit bed. En het hoofd van de Sovjet delegatie zou zijn buitenlands geld niet gebruiken voor het kopen van een krant. Daarom zou zijn tegenstander niets weten van het nieuwtje dat al was gebruikt. En hoe gaat het nu? Je hebt nauwelijks een nieuwtje gebruikt of het is al online geanalyseerd.' Boris Gelfand: 'Een leerzaam verhaal. Ik herinner me dat ik in de jaren '80 in Moskou was en veel moeite moest doen om toegang te krijgen tot de partijen van grote toernooien die lagen in de dossiers van de Centrale Schaak Club. Het is een groot geluk om daar in te kijken! Je moest vertellen dat je schaaktalent had, en dat die partijen belangrijk voor je waren. Men schreef zelfs brieven uit Minsk: alsjeblieft, laat Boris toegang krijgen tot die partijen. Het toernooi in Londen is niet slecht. Maar slechts twee schakers uit de top dertig nemen er aan deel. Als je mij vraagt welk toernooi interessanter is, de Wereld Cup of het toernooi in Londen, is het antwoord voor de hand liggend: met alle respect is dat Londen.'  Khanty Mansiysk © 2010 Pieter de Groot |
 VORIGE | VOLGENDE |
| GERELATEERD ARTIKEL |
|
Pieter de Groot: 'Ernstige, plotselinge aanvallen van remise'. Lees verder  Pieter de Groot: 'De remiseovereen- komst volgens John Nunn'. Lees verder Pieter de Groot: 'De remiseovereen- komst volgens Mark Dvoretsky' Lees verder Pieter de Groot: 'Een onderzoek naar remiseovereenkomsten' Lees verder Pieter de Groot: 'De remiseovereen- komst volgens Maurice Ashley' Lees verder Pieter de Groot: 'Ook de vereniging van beroepsschakers weet geen oplossing' Lees verder Pieter de Groot: 'Zijn grootmeester- remises (ethisch) toe- gestaan?' Lees verder Pieter de Groot: 'Waarom de Bilbao-regel niet werkt' Lees verder Pieter de Groot: 'Is schaken een sport?' Lees verder |
|
WILT U REAGEREN? |
Pieter de Groot stelt een inhoudelijk reactie op de schaakrechtartikelen zeer op prijs. Natuurlijk kunt u ook vragen stellen over de behandelde onderwerpen. Pieter de Groot |
