UITSLAGEN RONDE 3

21-11-2005	DSC 3	-	Botwinnik 1	4½ - 3½
25-11-2005	Scheve Toren 1	-	Promotie 3	4 - 4
21-11-2005	HSV 1	-	DD 3	4 - 4
21-11-2005	WSC 2	-	Vogelwijk 1	5½ - 2½
vrij	Haagse Toren 1

DSC 3 - BOTWINNIK 1

bord 1	R. Oranje	-	Eugène Verwiel	½ - ½
bord 2	W.J. van den Broek	-	Stefan Buchly	½ - ½
bord 3	J.A. Flohil	-	Jan Willem Duijzer	1 - 0
bord 4	A.A. Wiersma	-	John Pouwels	½ - ½
bord 5	K. ter Veen	-	Lourens Smaal	1 - 0
bord 6	P.Q.T. Pilgrim	-	Dave Eijsbroek	0 - 1
bord 7	F. Borst	-	Caspar Ebben	0 - 1
bord 8	H.A. Tamerus	-	Sander van der Vlugt	1 - 0

BOTWINNIK 1 VERLIEST OP RARE AVOND

Door DSC 3 is het eerste van Botwinnik weer met beide voeten op de grond gezet. Na de eclatante overwinning tegen Haagse Toren waren de verwach- tingen hoog gespannen. DSC 3 is echter geen Haagse Toren. Het werd een rare avond waarin schijnbare zeges niet wonnen of zelfs andersom draaiden en iedere voorspelling van de einduitslag bleek tevergeefs. Het duurde even voor de eerste uitslag genoteerd kon worden. Die kwam op naam van Lourens Smaal op bord 5. Die kwam goed uit de opening, maar gaandeweg verslechterde zijn stelling met iedere zet. Op een gegeven moment verloor Lourens een stuk. Een poging om nog wat te rommelen werd door de tegenstander koel beantwoord en Lourens verloor groot materiaal. 1 - 0 voor DSC dus. Iets soortgelijks overkwam Jan Willem Duijzer op bord 3. Ook hij kwam goed uit de opening en zette de stelling van de tegenstander onder druk. Toen deze zich onder de druk wist uit te worstelen viel de stelling van Jan Willem als een kaartenhuis uit elkaar. 2 - 0 achter. Het werd nog erger. Invaller Sander van der Vlugt speelde op bord 8 goed en geconcentreerd. Hij begon een niet te stuiten koningsaanval en leek te gaan winnen. Toen ik even later verbaasd een nul voor hem constateerde meldde hij dat de aanval weliswaar een toren opgeleverd had, maar dat hij die uiterst knullig twee zetten later weer had weggegeven. Ja, dan schiet het niet op. Wel voor DSC: 3 - 0. Eugène Verwiel op bord 1 mocht zowat vanaf de opening een extra pion koesteren. Daarmee ging hij ook nog steeds het eindspel in, maar kon het uiteindelijk allemaal net niet winnen. Remise dus het resultaat. Zelf schaam ik mij diep. Het spel op bord 4 was goed, het afmaken uiterst bedroevend. Op een gegeven moment geeft Fritz! mij een voordeel van 5,5. Zeg maar ongeveer een toren en een halve pion meer. Toch heb ik de tegenstander in slechts beperkte tijdnood laten ontsnappen met remise. Ook Stefan Buchly op bord 2 kon een iets betere stelling niet tot winst manoevreren. Ook hier remise het resultaat. 4½ - 1½ dus, weg matchpunten en visioenen van het 6½ - 1½ verlies van vorig jaar doemden huizenhoog op. Vooral omdat Caspar Ebben en Dave Eijsbroek ook een nul leken te worden. Caspar had op bord 7 een geweldig goede stelling, die de tegenstander de nodige hoofdbrekens en tijd kostte. Dat schatte Caspar op de juiste waarde, de materiaalverhouding was minder belangrijk. Dat bleek toen de tegen- stander in een inmiddels voor hem voordelige stelling door de vlag geduwd werd. Bij Dave Eijsbroek (6) ging het punt ook niet naar de gewonnen staande speler. Dave verloor een belangrijke pion, maar de tegenstander bleef maar wachten met oppeuzelen en bleef zijn stelling versterken. In een huizenhoog gewonnen stelling, maar met wat weinig tijd gaf de tegenstander in plaats van mat in twee zijn dame weg in één zet. Uitslag derhalve 4½ - 3½ voor DSC en in Delft dromen ze na deze winst al van een gang naar de landelijke competitie. Eventuele aspiraties bij ons in die richting kunnen voorlopig de koelkast in. John Pouwels