UITSLAGEN RONDE 7

27-02-2006	HSV 1	-	DSC 3	3½ - 4½
27-02-2006	WSC 2	-	Haagse Toren 1	5½ - 2½
28-02-2006	Vogelwijk 1	-	Botwinnik 1	4 - 4
21-02-2006	DD 3	-	Promotie 3	4½ - 3½
vrij	Scheve Toren 1

VOGELWIJK 1 - BOTWINNIK 1

bord 1	S.A. Pauw	-	Eugène Verwiel	½ - ½
bord 2	J.C. de Jong	-	John Pouwels	0 - 1
bord 3	A.C.H. de Leeuw	-	Jan Willem Duijzer	½ - ½
bord 4	P.R.J. Spierings	-	Stefan Buchly	0 - 1
bord 5	B. Dessing	-	Lourens Smaal	1 - 0
bord 6	A.M. Wagner	-	Dave Eijsbroek	1 - 0
bord 7	B.X.A. Spierings	-	Peter Heek	1 - 0
bord 8	R.T. Wiegerink	-	Caspar Ebben	0 - 1

BOTWINNIK 1 FAALT TEGEN VOGELWIJK

In een uitwedstrijd naar Vogelwijk was de opdracht duidelijk. Om nog kans te blijven maken op een kampioenschap moest er gewonnen worden. Het lukte de schakers van Botwinnik niet. Het bleef steken op een gelijkspel. De start van de avond was al niet heel vrolijk. Dave Eijsbroek kwam wat te laat. Toen we weg wilden rijden bleek een achterlicht van teamleider John Pouwels het niet te doen en besloten we toch maar een andere auto te nemen. Met enige vertraging, maar nog ruim op tijd, togen we naar Den Haag. Dat John gretig was bleek toen we in de buurt van Vogelwijk kwamen. Hij dirigeerde het team veel te vroeg een wijk in en toen was het zoeken, keren, vragen, keren en zoeken geblazen. Een kwartier te laat arriveerden we in de speelzaal waar de tegenstanders netjes op ons gewacht hadden. Hulde! Ter plaatse bleek dat we toch wel een goede kans hadden. Per slot van rekening waren we compleet met onze basisacht en Vogelwijk trad aan met maar liefst vijf invallers. Het begin was ook redelijk hoopgevend. Stefan Buchly stond op bord 4 snel zeer goed en wist het met materiaalwinst vakkundig af te maken. Jan Willem Duijzer (bord 3) wist in de opening met een klein trucje een gezonde pion te veroveren. Afwikkelen naar een eindspel en afronden, zo leek het. Dat laatste lukte echter niet helemaal, omdat de tegenstander zich uitermate nauwkeurig verdedigde en wist te ontsnappen met een blauw oog en een half punt. Het ging even later mis bij Dave Eijsbroek op bord 6. Eerst gaf hij met een zeer doorzichtig valletje een pion af, maar de zet erna gaf hij nog een pion weg op ongeveer stap 2 niveau. Daarna kromde hij zijn rug, wist er nog een toreneindspel met maar één pion minder en remisekansen uit te slepen, maar ging vervolgens als een willoos lammetje door zijn vlag. De voorsprong werd weer verzorgd door John Pouwels op bord 2. Zijn jonge tegenstander pakte de zaken voortvarend aan en creëerde een ruimte-overwicht. Even leek het erop dat John op de damevleugel onder de voet zou worden gelopen. Daarvoor had wit echter geen verdedigers meer op de koningsvleugel gehouden. Met een luttele twee stukken werd door zwart daar een niet te stoppen aanval uitgevoerd. Wit wist inventief nog even stand te houden door een dame tegen een tweetal torens te geven. De zwarte aanval werd daarmee niet afdoende gestopt. Toen zwart nog een stuk richting de koningsvleugel dirigeerde was de aanval echt niet meer te stoppen. Caspar Ebben op bord 8 bracht Botwinnik daarna dicht bij de overwinning. Na een goed gespeelde opening waar hij de tegenstander flink onder druk zette kwam hij een pion voor. Helaas wist hij het kleinood niet te houden en leek het mis te gaan. Met een plat trucje wist hij een eindspel met een stuk meer te bereiken en maakte dat goed af. 3½ - 1½ en de missie bijna voltooid. Eugène Verwiel (bord 1) en Peter Heek (7) kregen de opdracht remise te maken voor de matchpunten. Eugène stond in een iets beter staand eindspel met ieder een handvol pionnen en een toren en een paard. Peter stond in een eindspel met een pion meer en dame en loper tegen dame en paard. Beiden hadden ook nog eens meer tijd. Eugène hield zich netjes aan de opdracht en bood remise aan. Dat was 4 - 2. Peter bood geen remise aan, maar liet zich in plaats daarvan mat zetten. Op de vraag waarom hij geen remise aanbood, was het antwoord: ik stond gewonnen. Jaaa, stónd. Dat was dus mis en alle hoop werd gevestigd op Lourens Smaal (5). Die was na een zeer hoopvol begin langzaam maar zeker weggedrukt en verloor zo tegen het einde aan een kwaliteit. Bovendien had de tegenstander een zeer vervelende verre vrijpion. De hoop was er dus ook op gevestigd dat de resterende tijd van één minuut te kort zou blijken om het af te maken. Dat bleek ijdele hoop, want na best veel zetten, maar op de klok maar 5 seconden verder was het helemaal over en uit. Eindstand 4 - 4 en de treffendste opmerking van de avond was misschien wel dat we niet meer kunnen degraderen. Het eerste geen kampioen en de andere vijf teams waarschijnlijk ook niet, dus volgend seizoen, ons zilveren jubileumjaar, wordt een fantastisch jaar!! John Pouwels