| WERELDKAMPIOENSCHAP 2006 TOPALOV-KRAMNIK. DEEL 4. |
|
Een impressie naar aanleiding van het boek van Topalov en Ginchev. Topalov heeft samen met de Bulgaarse journalist en tevens zijn persmede- werker Ginchev een boek geschreven over de herenigingswedstrijd in Elista 2006. De titel luidt: 'Topalov - Kramnik, 2006 World Chess Championship, On the Edge in Elista, Veselin Topalov & Zhivko Ginchev', 220 blz. In het boek geven Topalov en Ginchev, zoals op de achterkant aangegeven, een persoonlijk verslag van de wedstrijd. Het is dus een gekleurd verslag; en daar is uiteraard niets op tegen. Een uitgebreide boekbespreking van Derek Grimmel staat op Chesscafe. Recentie Chesscafe  Het boek De goede recensie van Grimmel ga ik niet overdoen. Er staat veel in het boek van Topalov en Ginchev. Ik beperk me tot een impressie van enkele zaken. Het is dus geen boekbespreking. Het boek bevat een interessante inleiding van Topalov van 25 bladzijden over het FIDE-wereldkampioenschap, en verder bevat het alle partijen voorzien van persoonlijk commentaar van Topalov. Na elke partij volgen de interviews die de spelers na afloop op de persconferentie hebben gegeven. Tussen de partijen staat een uitvoerig verslag van Ginchev dat een kijk geeft achter de schermen. Ginchev volgt de ontwikkelingen zoals die zich op die dag hebben voorgedaan, dus de bezwaarschriften, de brieven aan en van Ilyumzhinov, de beslissingen van de commissie van beroep, de brief van de minister-president van Bulgarije, een interview met Danailov, met Ilyumzhinov, Bovaev die na afloop van het kampioenschap met Danailov ad fundum 'op de beste manager' wodka drinkt etc. Vermoedelijk onbedoeld geeft Ginchev informatie waardoor een nieuw en beter inzicht in de soap wordt gegeven. Interessante kost voor diegenen die het kampioenschap hebben gevolgd. De mijnen detector Bij het begin van de eerste partij wil de hoofdscheidsrechter, Gijssen, Topa- lov fouilleren met een metaal detector en zegt: 'Veselin, het spijt me erg, maar ik moet dit doen, begrijp je.' Vervolgens wordt hij nagekeken. Even later wordt hij opnieuw, maar nu met een mijnen detector nagekeken en wel door een Russische politieman. Topalov vindt dat niet erg, blz. 54. Hij geeft de reden van het verlies van de partij: 'Ik blunderde in mijn berekeningen' en 'na voortdurend zoeken om meer dan remise te krijgen, verloor ik mijn gevoel voor gevaar,' blz. 59. Voor het verlies van de tweede partij legt hij impliciet een relatie tussen het terugkomen uit de rustkamer van Kramnik en het snel doen van de sterke 26. ... Tb4! Na die partij zegt Danailov, blz. 74: 'Ik begrijp niet wat er aan de hand is, in plaats van anderhalve punt uit twee partijen hebben we niets.' Dan voegt Topalov zich bij het gezelschap: 'Heb ik je verteld dat ze me al twee dagen achter elkaar controleren met een mijnen detector?' 'Weet je het zeker?' vraagt Ginchev. 'Dat is zo,' zegt Danailov, 'we moeten een protest indienen. Deze middelen zijn ontworpen om onbeweeglijke voorwerpen na te kijken en deze zijn schadelijk voor mensen.' Vervolgens gaan ze een brief schrijven. 'Er mag geen tijd verloren gaan!' zegt Danailov. Het eerste protest Na een half uur wordt de volgende brief verzonden aan Bovaev, voorzitter van het organisatiecomité: '1. We zijn niet tevreden met de inspecties van de rustkamers van de spe- lers. Onze vertegenwoordigers waren daarbij niet aanwezig. We zijn ver- baasd van het feit dat de ramen van de rustkamer van Topalov tijdens de eerste partij open waren. 2. Verschillende mensen konden in en uitgaan in de rustkamers tijdens de partijen. 3. Het controleren van de toeschouwers op digitale middelen (mobiele tele- foons en camera's) wordt niet grondig gedaan. Om te zorgen dat deze tekortkomingen worden voorkomen, verzoeken we de volgende maatregelen te nemen: 1. De inspectie van de spelers en de rustkamers moet gedaan worden in aanwezigheid van leden van beide teams. 2. Het recht om de videobanden van de rustkamers te bekijken moet toe- gestaan worden aan beide teams. 3. Een verbetering van de controle op digitale middelen in de hoofdingang van de hal.' was getekend Danailov. Aan het begin van de volgende dag willigt Bovaev het verzoek in, maar hij reageert niet op het bekijken van de videobanden. Danailov is niet tevreden en zegt vast te houden aan zijn verzoek. Voor het begin van de derde partij zegt hij: 'We moeten deze banden zien te krijgen wat het ook kost,' blz. 78. Na de derde partij geeft Bavaev toestemming aan Danailov de videobanden van Kramnik te bekijken. In deel 2 van deze serie heb ik geschreven dat Kramnik daarvoor toestemming had moeten geven. Dan ontdekt men het aantal bezoeken van Kramnik aan het toilet. Dit heb- ben volgens mij de beide scheidsrechters altijd geweten, zonder dat zij daar iets verontrustends in hebben gezien. In ieder geval, Danailov maakt er wel een punt van. Het openbreken van het contract Even terzijde: nu staat in het contract van Kramnik en Topalov met de FIDE het volgende: 'FIDE zorgt voor een rustkamer en toilet voor de spelers tij- dens het wereldkampioenschap in de speelzaal en dicht bij het podium (in- dien mogelijk achter het podium) uitgerust met een live monitor en voorzien van koffie, thee en frisdrank.' De commissie van beroep breekt dit contract open en oordeelt dat de rustkamers en toiletten van de spelers gesloten moeten worden. Het geval doet me denken aan een artikel in Matten 2 van Gijssen, 'Het no- tatieformulier'. Het gaat om het toernooi in Buenos Aires 1994 dat Joop van Oosterom aanbiedt aan Lev Polugaevsky. Een van de voorwaarden voor deelname aan het toernooi is dat iedereen de Siciliaanse opening moet spelen waarbij simpel gezegd de eerste vier zetten vast staan. In de zesde ronde doet Salov op de vierde zet een afwijkende zet. De tegenstander protesteert en is woedend. De scheidsrechter Gijssen beslist dat Salov een zet moet spelen zoals overeengekomen in het contract. Net zoals de tegenstander van Salov zich beroept op 'afspraak is afspraak' doet ook Kramnik dat. Kramnik weigert verder te spelen. Hij ontvangt een nul voor de vijfde partij. 'Laten we drinken op ons succes,' lacht Danailov: 'We hebben een punt gewonnen, nu is het de beurt aan Topalov,' blz. 124. Vervolgens breekt de president van de FIDE zijn besprekingen af met de president van Rusland, Poetin, en gaat spoorslags naar Elista. Ilyumzhinov grijpt in, legt het kampioenschap stil om het zo te kunnen redden. Het kam- pioenschap balanceert op de rand van de afgrond. Een bewijs Dan wordt een kabel ontdekt boven het toilet van Kramnik. Deze foto staat in het boek, blz. 119:  Het plafond van het toilet van Kramnik is opengemaakt en er komt een ka- bel te voorschijn. Danailov beschouwt deze foto als bewijs dat er een com- puterverbinding is in het toilet van Kramnik. Bij elke partij worden de toiletten geïnspecteerd onder andere in aanwezig- heid van vertegenwoordigers van beide teams. Ook Kramnik wordt bij elke partij met een detector nagekeken. En nu vraag ik u: waar zou Kramnik die trap vandaan halen, een schroeven- draaier verbergen om het plafond open te breken, een schaakcomputer ver- stoppen met een lange kabel met aansluiting op de kabel boven het plafond? Hoeveel tijd kost het hem om dat op te bouwen, daarna zijn computer te raadplegen, en het tot slot weer op te ruimen? Tel daarbij op de vrees voor ontdekking en de stress die dat met zich meebrengt; dit alles gaat ten koste van de concentratie voor het schaakspel. Het is een onsportieve verdacht- making, om het maar mild uit te drukken. De soap prinses Margarita en Edwin Het geval doet me denken aan de soap van Hare Koninklijke Hoogheid prinses Margarita de Bourbon Parme en Edwin de Roy van Zuydewijn over het vermeende afluisteren van de BVD/AIVD. Op 12 maart 2003 debatteert de Tweede Kamer over deze soap van 's middags 14.00 uur tot 's avonds 23.29 uur. De toenmalige minister van Justitie Donner zet uiteen dat de overheid de woning van het echtpaar of op naam van de persoon niet heeft afgeluisterd, en dat ook geen opdracht is gegeven aan buitenlandse diensten dat te doen. De Kamer vraagt door. Donner: 'Het venijnige is mijns inziens dat de overheid zich voortdurend moet verdedigen tegen suggestie en innuendo (zijdelingse verdachtmaking, PdeG) dat er apparatuur is en dat er een rapport is en vervolgens tegen de innuendo dat die dus wel door overheid zal zijn aangebracht. Hiertegen is geen verdediging mogelijk. Alleen daarom is de zin (in de brief aan de Ka- mer, PdeG) gebruikt dat ons de aanwijzingen maar hoeven te worden gege- ven en wij onderzoeken het! Tot dusverre zijn die aanwijzingen er niet.' en 'Er wordt steeds gezegd dat men het hoort (de klik, PdeG) als men afgeluis- terd wordt via de telefoon. Ik heb persoonlijk de bevestiging gekregen dat er tegenwoordig apparatuur wordt gebruikt die je niet hoort klikken. Als er dus sprake is van klikken, dan moet het haast apparatuur betreffen die door de Russen moet zijn geplaatst.' Waarop bijna de gehele Kamer lacht. Kramnik Zo zit Kramnik met hetzelfde probleem. Hij kan niet bewijzen dat hij geen hulp heeft gehad van buiten. Het is Topalov die met bewijzen of met aan- wijzingen moet komen. Tot nu toe heeft hij geen enkele aanwijzing gegeven. Uit het boek krijg ik het beeld van Danailov c.s. die een kuil hebben gegra- ven voor Kramnik, maar er zelf in zijn gevallen. Ze blijven keer op keer in hun taalgebruik suggereren dat er iets is, waardoor de lezer denkt aan hulp van een schaakcomputer. Voor hun suggesties geven zij geen enkel bewijs. Ze zouden trouwens afgaan als een gieter als ze erkennen dat er niets aan de hand is geweest. Daarom is er voor hen geen weg terug. En dat is niet alleen onsportief, maar het is zielig: kom niet met impliciete, zijdelingse verdachtmakingen, kom met bewijs. Scheidsrechters die zich willen bekwamen in het ontmaskeren van impliciete suggesties of verdachtmakingen kunnen veel leren van dit boek. De toilet-soap Het boek is een illustratie om zich tijdens een kampioenschap alleen maar met schaken bezig te houden, en om niet met vuur te spelen door zich te storten in een juridisch wespennest. Juridische kwesties grijpen namelijk diep in in het leven van betrokkenen. Het raakt sommigen zo erg dat ze niet meer kunnen slapen, of dat ze aan de drank raken. Een juridische beschuldiging is namelijk een zware stressfactor (dat geldt ook voor sommige scheidsrechters die de beschuldiging moeten behandelen, trouwens). Het hoofd raakt op hol. Zo wordt het voor een speler moeilijk zich voor honderd procent te concentreren op zijn partijen. Als iemand het boek op deze manier leest, begrijpt hij waarom Topalov het kampioenschap heeft verloren. Het was geen 'toilet-war' zoals Topalov schrijft, ook geen 'toilet-gate' zoals de pers meent, welnee, het was: een toilet-soap. Met To- palov die tegen windmolens vecht. Zo zal hij de geschiedenis ingaan. Zou Topalov wereldkampioen zijn geworden als hij niet aan deze soap was begonnen? We weten het niet en zullen het ook nooit weten. Zo weten we ook niet wat er gebeurd zou zijn als Napoleon de slag bij Waterloo had ge- wonnen. Hoewel ik geen partijen naspeel van hedendaagse grootmeesters - veel te moeilijk voor mij - heb ik al twee partijen uit het boek nagespeeld. De par- tijen bevatten gelukkig weinig varianten. Prettig zijn de vele diagrammen, waardoor ik zonder fouten de partijen op het bord kon naspelen. Het negatieve commentaar over zijn tegenstander zegt alles over Topalov zelf, maar niets over Kramnik. Door de gebeurtenissen voorafgaande aan en na afloop van die partij begon de partij voor mij te leven. Ik voelde de span- ning en raakte betrokken bij de spelers. Door het gekleurde en eenvoudige commentaar van Topalov heb ik genoten van die twee partijen. Nu de dagen donkerder worden, zal ik vast nog wel es wat meer partijen uit dit boek na- spelen. Het zijn er maar twaalf minus de vijfde, plus vier rapid partijen. © 2007 Pieter de Groot Wordt vervolgd |
 VORIGE | VOLGENDE |
| TOPALOV - KRAMNIK |
|
Artikelenreeks 'Wereld- kampioenschap 2006 Topalov-Kramnik' door Pieter de Groot. Deel 1 Deel 2 Deel 3 Deel 4 |
  |
|
WILT U REAGEREN? |
Pieter de Groot stelt een inhoudelijk reactie op de schaakrechtartikelen zeer op prijs. Natuurlijk kunt u ook vragen stellen over de behandelde onderwerpen. Pieter de Groot |
