UITSLAGEN RONDE 9

19-04-2008	Bobby Fischer 1	-	SO Rotterdam 2	3 - 5
19-04-2008	Spijkenisse 2	-	Messemaker 1	4 - 4
19-04-2008	Almere 1	-	Voorschoten 1	5½ - 2½
19-04-2008	Erasmus 1	-	Oegstgeest '80 2	5½ - 2½
19-04-2008	Botwinnik 1	-	Utrecht 3	4 - 4

BOTWINNIK 1 - UTRECHT 3

bord 1	Arthur Pijpers	-	Jeffrey van Renswoude	½ - ½
bord 2	Teun van der Vorm	-	Hans Duistermaat	0 - 1
bord 3	John Pouwels	-	Kees-Jan Schilt	½ - ½
bord 4	Rinze Mulders	-	Arend van oosten	0 - 1
bord 5	Stefan Buchly	-	Pieter de Groot	1 - 0
bord 6	Erik H. Middelkoop	-	André Schenk	½ - ½
bord 7	Eugène Verwiel	-	Hemmo Mulder	½ - ½
bord 8	Roger Meng	-	Sten Goes	1 - 0

BOTWINNIK 1 DEGRADEERT

Dat het spannend zou worden stond van tevoren vast. Dat het zó spannend zou worden niet. Dat er een anti-climax zou volgen... Afijn, we mogen volgend jaar weer in de promotieklasse proberen kampioen te worden. En de HSB-beker te winnen. En de financiën staan wat minder onder druk, dus de penningmeester is blij. En verder heb elk nadeel wel zijn voordeel... Toch is het jammer. En ook wel onnodig. We hebben er alles aan gedaan, maar de wedstrijd tegen Utrecht 3 eindigde in een 4 - 4 gelijkspel. Dus wa- ren we afhankelijk van het resultaat van Almere - Voorschoten. Als Voor- schoten (de nummer 2) won, dan kwam het toch nog goed. Als Almere ook maar één wedstrijdpuntje pakte lagen we eruit. Almere won met 5½ - 2½ van Voorschoten. Einde verhaal. Nee, zo gemakkelijk kom ik er natuurlijk niet vanaf. Het begon allemaal al vreselijk spannend. Op alle acht borden werd de balans nauwelijks ver- stoord. Het kon dus alle kanten op. De start was van beide kanten voor- zichtig. Een eerste remise viel bij invaller Erik Middelkoop op bord 6. Dat was niet onverdeeld ongunstig. Erik als invaller. We weten allemaal dat hij als een beest kan spelen, maar ook dat het soms wel eens misgaat. Remise na zet- herhaling (voortdurend aanvallen van de dame) was dus oké. Daarna volgde een remise bij onze kopman Arthur Pijpers. Lichtelijk teleur- stellend vanwege zijn ratingoverwicht op de tegenstander en een goed ge- slaagde opening. Maar met zwart een niet verkeerd resultaat. Daarna kreeg Eugène Verwiel een remise aanbod. Hij stond objectief zelfs ietsje in de min en met zwart tegen wit, dus akkoord. 1½ - 1½ de tussenstand en het kon alle kanten op. Alle overige borden kenden ook nog dynamische stellingen. Zo tegen de tijdnood ging het mis bij Teun van der Vorm op bord 2. Hij was met wit goed uit de opening gekomen, maar had ook niet echt wat. Na een wat mindere zet speelde de tegenstander volgens beiden een goed kwaliteitsoffer tegen twee pionnen. Bovendien had de tegenstander een ijzersterk loperpaar. Teun leek zich te herpakken door de pionnetjes te snoepen. Het kostte ech- ter allemaal tijd en in tijdnood kon hij door het ijzersterke loperpaar niet alles overzien. Kruitdampen opgetrokken bleken er aan beide zijden alleen nog dames en pionnen op het bord te staan, waarbij de tegenstander er drie meer had. Pionnen wel te verstaan. Goed genoeg voor de winst. Roger Meng op bord 8 sloeg terug. In een interessante Siciliaan leek hij op een gegeven moment een kwaliteit te gaan verliezen. De compensatie was dat de zwarte koning nog in het midden van het bord stond. Allerlei verwik- kelingen later stond die koning wel in de hoek, maar alleen maar omdat hij daar mat werd gezet. Daarna weer een domper bij Rinze Mulders (4). Hij was matig uit de opening gekomen. Het minnetje groeide langzaam maar zeker. Zijn koning kwam wat in het gedrang. Hij verloor een pion. Conclusie bij de tijdcontrole: 0. Dus met 3½ - 2½ achter. Degradatie kwam erg hard dichtbij. Utrecht had nog maar een halfje nodig. Ook zij moesten echter nog vrezen. John Pouwels en Stefan Buchly (3 en 5) hadden beiden met zwart een plusje. Stefan zelfs een pion meer. Toch was het nog een ingewikkelde stelling met dame, toren en gelijkveldige loper. Bij John materieel een gelijke stelling, met (hé toevallig) een dame, toren en gelijkveldige loper. Stefan ging inderdaad met de eer strijken. John had de witte koning opgejaagd, maar deze had een relatief veilig plekje gevonden. Daarna wist de witspeler dameruil af te dwingen. Tenminste, dat kon voor- komen worden met een pionoffer. Dilemma: Vol voor de winst gaan, met als risico om te verliezen? Of een re- mise accepteren (genoeg voor Utrecht), maar dan afhankelijk zijn van Voor- schoten. John koos voor de remise. We weten waar het toe geleid heeft. Voorschoten, Bedankt!? John Pouwels