UITSLAGEN RONDE 5

24-01-2011	DSC 8	-	Botwinnik 4	3½ - 4½
04-02-2011	DCSV 1	-	RHC-Arena 2	6 - 2
08-02-2011	Rijswijk 4	-	DD 6	3½ - 4½

DSC 8 - BOTWINNIK 4

bord 1	S. Dirkse	-	Bob de Jong	0 - 1
bord 2	J. v.d. Donk	-	Bob Ameling	½ - ½
bord 3	E. Huisman	-	Willem van Dalen	0 - 1
bord 4	A.P. Frehe	-	Han Perluka	½ - ½
bord 5	R. Scherpenisse	-	Arie Franke	1 - 0
bord 6	R.P. Poots	-	Wilco Kort	0 - 1
bord 7	L. van Reede	-	Rob Splint	½ - ½
bord 8	H. Zonderland	-	Erik Middelkoop	1 - 0

DE WINST KWAM RECHTSTREEKS UIT HET TATA-TOERNOOI!

Deze ronde was het voor teamleider Arie Franke een lastige klus om alle acht borden bezet te krijgen. Het TATA-toernooi in Wijk aan Zee speelde daarbij een cruciale rol. Zowel Bob Ameling als Otto Boot hadden zich voor dat toernooi ingeschreven. Jelmer Westmaas had een verjaardag te vieren en zat tot over zijn oren in het huiswerk. Dus Arie moest op zoek naar drie invallers. Dat was bepaald geen gemakkelijke klus. Dat het hem toch lukte om die te vinden, te weten Wilco Kort, Erik Middelkoop en Rob Splint, was een mirakel van de eerste orde. We waren weer compleet!! Maar toen Arie vrijdags een mailtje kreeg van Frits Varenkamp met de mededeling dat hij door omstan- digheden ook verhinderd was, zonk de moed hem in de schoenen. Hij had al zoveel mensen gepolst dat hij niet anders kon dan maar te berusten in een onbezet bord (dus een 0). Totdat op maandag om 18.10 uur (1½ uur voor de wedstrijd!) bij Arie de telefoon ging. Bob Ameling was aan de lijn net terug vanuit Wijk aan Zee! Bob was al om 4 uur met zijn partij aldaar klaar en nog nagenietend van zijn zege bood hij zich nu aan om ons team weer te completeren! Kijk ... dit is wat we noemen de ware teamgeest!! Nu de wedstrijd: Rob Splint was als laatste in de speelzaal aangekomen maar hij was wèl als eerste klaar. Rob moest namelijk van zeer verre komen om Delft tijdig te bereiken, wat dus niet bleek te zijn gelukt. Toen hij eindelijk zijn bord had gevonden was zijn klok al flink gevorderd (achterstand van 45 minuten). Dat noopte tot vrij vlot en scherp spel dat resulteerde in een snelle plus- remise. Overigens was 'de petit combination' waarmee hij zijn pluspionnetje verkreeg, niet deugdelijk. Maar dat had, in alle gauwigheid, niemand opge- merkt (½ - ½). Vervolgens was het Wilco die in een spannende partij, na stukwinst, een sterke aanval op zijn damevleugel kundig afsloeg en het verdiende punt kon binnenhalen (½ -1½). Han mocht dit keer z'n handjes dichtknijpen. De partij dreigde op een remise af te stevenen maar Han verslikte zich alsnog waardoor er een belangrijke pion verloren ging. Zijn tegenstander verzuimde echter die vrijpion te verzil- veren en moest uiteindelijk in remise berusten (1 - 2). Arie zat het ook niet mee. In een spannende partij werd hij door zijn tegen- stander steeds verder van het bord af geschoven en moest tenslotte capi- tuleren (2 - 2). Ook Erik kon geen vuist maken. Zijn tegenstander had eerst stukken afge- ruild om daar een sterk paard tegen een zwakke loper aan over te houden. Door deze weer op tijd af te ruilen verkreeg deze een pionneneindspel met een driehoekje. Na een pionoffer van wit belandde Erik in zetdwang en kon opgeven (3 - 2). Bob Ameling speelde een gedegen partij en kwam eigenlijk nooit in de pro- blemen. In een toreneindspel met een pluspion waren de wegen die zouden kunnen leiden tot winst echter te beperkt geworden waarna terecht de vrede werd getekend (3½ - 2½). Bob de Jong had het voordeel om met zijn geliefde aap (de 'orang oetan' oftewel de 'Sokolsky') te kunnen openen. Het pakte wederom goed voor hem uit. Hij kreeg het bijbehorende ruimtevoordeel op de damevleugel en al spoedig een behoorlijke voorsprong in tijd. Op de 13e zet kwam Bob een pion voor te staan. Hierna was zijn O-O-O op de 17e zet niet zo goed als O-O geweest zou zijn want zwart kreeg hierna weer kansen voor een tegenoffen- sief. Dat resulteerde o.a. in een vijandelijk paard op f3. Dat Bob dit beestje op die plek knap irritant vond mag duidelijk zijn. Het kostte hem nogal wat zetten om het dier daar weg te lokken. Toen dat eenmaal een feit was faal- den alle verdere pogingen van zwart om wit onder druk te zetten. In hevige tijdnood blunderde zwart ook nog zijn dame weg en kon gelijk opgeven. Anders was hij wel door zijn vlag gegaan (3½ - 3½). Willem en zijn tegenstander produceerden een zeer ingewikkelde stelling met een oneindig aantal onoverzichtelijke varianten. Dat Willem aan het langste eind trok was echter niet vanwege zijn grotere kunde maar meer dankzij twee missers van de zwartspeler. Desalniettemin kon dat de feestvreugde niet verminderen (3½ - 4½)! Bob scoorde dus in deze wedstrijd een zéér belangrijk half punt. Daarom kunnen we, zonder daarbij de andere spelers tekort te doen, rustig stellen, dat de winst dit keer rechtstreeks uit het Tata-toernooi kwam! Namens ons allen Bob ... bedankt! Ook de drie invallers scoorden met 1½ punt een mooi resultaat. Nu we deze vierde wedstrijd ook hebben gewonnen staan we weer fier bovenaan. Hulde aan het hele team!! Willem van Dalen