UITSLAGEN RONDE 4

08-01-2009	Botwinnik 1	-	Schaakhuis 1	4 - 4
06-01-2009	DD 3	-	WSC 2	2½ - 5½
09-01-2009	Scheve Toren 1	-	Promotie 3	3 - 5
12-01-2009	DSC 4	-	Botwinnik 2	3½ - 4½

DSC 4 - BOTWINNIK 2

bord 1	R.N. Mekuria	-	Jan Willem Duijzer	0 - 1
bord 2	K. Lambrechts	-	John Pouwels	1 - 0
bord 3	S.J. van der Vegt	-	Lourens Smaal	0 - 1
bord 4	M.A. Glimmerveen	-	Peter Heek	0 - 1
bord 5	O. Marincic	-	Erik H. Middelkoop	½ - ½
bord 6	D. van Heijgen	-	Dave Eijsbroek	0 - 1
bord 7	J. v.d. Pol	-	Frank Michielen	1 - 0
bord 8	M. Versteegh	-	Yvonne Ferrier	1 - 0

BOTWINNIK 2 VERSLAAT DSC 4

In de overbekende speelgelegenheid van DSC in Delft stonden de acht ba- sisspelers mooi op tijd klaar voor een belangrijke wedstrijd tegen kampi- oenskandidaat DSC 4. Weliswaar hebben zij een wedstrijd nog in te halen tegen Schaakhuis. En maar één wedstrijd gewonnen en één verloren. Maar dat vertekent de boel. Het blijft een ijzersterk team. Er moest nog even gewacht worden tot de borden, stukken en klokken op- gesteld stonden, maar toen kon ook begonnen worden. Meteen vanaf de aftrap leken de kansen vooral aan DSC 4 kant te liggen. Aan bord 8 zat Yvonne Ferrier met zwart en verloor op zet 10 een pion. Bord 7 met wit werd bemand door Frank Michielen. Hij verloor op zet 10 een pion. En op bord 5 met wit zat Erik Middelkoop. Hij begon een combinatie die een rare materi- aalverhouding gaf. Een dame + 2 pionnen tegen een toren en 2 stukken. Zou de dame iets in de melk te brokkelen hebben, of waren het gewoon te veel stukken? Het beeld bleef zo een tijdje een beetje gelijk, totdat de score geopend werd. En wel door Lourens Smaal op bord 3. Met wit zat hij na de opening met een achtergebleven pion. In een wedstrijd waarin het om die kleinoden leek te draaien, begon ik me al zorgen te maken. Opeens won Lourens echter een kwaliteit. Veel belangrijker was nog dat hij toegang tot de koning won. Niet veel later kwamen daar de dame en toren op bezoek en was het afgelopen. 1 - 0 voor ons. Het werd nog erger voor DSC. Op bord 4 stond Peter Heek na de opening enigszins passief. Wit begon alle stukken op de vijandelijke korte rokade te richten. Toen alles in gereedheid stond, volgde ook hier een combinatie, die een vreemde materiaalverhouding opleverde. Peter had met zwart een toren en 3 pionnen tegen 2 stukken van wit. Belangrijker was dat zijn koning nog goed in de dekking van de pionnen stond. Daar was geen gevaar te duchten en allengs werd de aanval door zwart overgenomen en kwam de witte ko- ning juist onder vuur te liggen. 2 - 0 voor ons. Bij Erik Middelkoop zag het er wat mij betreft na een oppervlakkige blik heel wat minder rooskleurig uit. De stukken van zwart werden aardig actief en de witte dame kon volgens mij dat niet compenseren. Opeens was het over. Erik bleek remise aangeboden te hebben, dat zwart aangenomen had. Prima Erik! 2½ - ½ Een blik langs de velden leverde dat Frank Michielen nog steeds een pion achter stond. De rest van de stelling stond behoorlijk in evenwicht. Dus waren er ook kansen op meer. Toen de tijddruk een beetje begon mee te spelen was het echter over en sluiten voor Frank. Jan Willem Duijzer op bord 1 vergrootte de marge weer. Tegen een Sicili- aanse opstelling met beiden korte rokade ging Jan Willem met zijn pionnen op jacht naar de zwarte koning. Beide koningen stonden vervolgens behoor- lijk ontbloot aan de elementen. De stukken rond de witte koning stonden veel beter opgesteld dan de stukken rond de zwarte koning. Vooral een zwarte dame en toren op de damevleugel stonden behoorlijk buiten spel. Toen Jan Willem leek te kunnen gaan oogsten, hoefde het al niet meer. De zwartspeler gaf heel sportief zelf aan dat zijn vlag gevallen was. 3½ - 1½ dus en een sensatie hing in de lucht. Yvonne Ferrier had in de opening een pion verloren, maar had daar een aangename drukstelling tegen enkele pionnen van wit aan over gehouden. Bovendien deed haar loperpaar het beter dan het paardenpaar van wit. Dus Yvonne had haar pion terug gewonnen. Sterker nog: ze won er nog een en ging een eindspel in van loper en 4 pionnen tegen paard en 3 pionnen. In dat eindspel ging ze vol voor de winst. Met beiden nog maar weinig tijd, maakte Yvonne helaas een rekenfout, waardoor een pion van wit mocht promoveren en haar eigen pion de overkant niet bereikte. Helaas een 0 en diepe ellende voor heel Botwinnik 2. Of toch niet? Dave Eijsbroek met zwart op 6 kwam enigszins gedrukt uit de opening. Hij offerde een pion voor een open lijn, maar kreeg daar weinig voor terug. Om zijn aanval kracht bij te zetten offerde hij er een kwaliteit voor een sterk paard tegen aan. Ook dat leek lange tijd niet genoeg. In we- derzijdse verminderde tijd keerde het tij. Wit bleef volharden in enigszins passieve zetten. Dave won de kwaliteit terug. De dames werden geruild en een zwarte pion liep door. 4½ - 2½. En daarmee werd Dave matchwinner. En waren we binnen luttele seconden van de hel in de hemel. Het resultaat van John Pouwels op bord 2 tenslotte deed er voor de match- punten al niet meer toe. Dat was maar goed ook, want John had vanuit een slechtere stelling nog slechts kunnen ontsnappen naar een eindspel met een pion minder. En hoewel toreneindspelen altijd remise zijn, geldt ook de regel dat uitzonderingen de regel bevestigen. Toen er nog een pion verloren ging en de tegenstander het uitermate keurig en netjes uitspeelde viel het doek. 4½ - 3½ dus als uitermate tevredenstellend eindresultaat. John Pouwels