Op donderdag 15 januari speelden we thuis tegen Bobby Fischer 2. Dit is een jeugdteam, dat nog geen matchpunt had behaald.
De opdracht voor ons was om te winnen, en wel zo ruim mogelijk, omdat aan het eind de bordpunten wel eens de beslissing over het kampioenschap konden betekenen. Vooraf was dan ook een ieder geïnstrueerd om niet te snel een remise aan te nemen, laat staan aan te bieden. Daar heeft het team zich prima aangehouden, want er volgde geen enkele remise.
Het krachtverschil was erg groot. Voordat we het wisten waren we rond 21.30 uur al klaar met een 7 - 1 eindstand op het bord. Het ging allemaal zo snel en binnen de kortste keren stonden we aan bijna alle borden al beter of gewonnen. We lieten de tegenstanders vooral de fouten maken en straften dit af. Over het verloop van de partijen valt verder niet veel te vermelden. Bob Ameling was de eerste in de rij, die won. Helaas voor hem was daar geen prijs voor uitgeloofd.
Als laatste was Seroud Aga nog bezig. Hij zat tegenover een niet-jeugdspeler en was de enige die het moeilijk had. De stelling leek redelijk in evenwicht en remise was dan ook waarschijnlijk. De tegenstander van Seroud had wel het initiatief. Toen Seroud een dreiging over het hoofd zag kon hij opgeven. Mat of dameverlies dreigde. Zo werd het dus geen 8 - 0, maar 'slechts' 7 - 1. Een resultaat waar we echter wel tevreden mee zijn.
We staan na vier ronden ongeslagen aan kop met nog twee ronden te spe-
len. We zijn er echter nog niet. Onze laatste twee tegenstanders zijn DSC 6 en WSC 4. Beide teams hebben pas twee verliespunten. Bij een nederlaag van ons ziet het er ineens anders uit en worden de bordpunten van belang. Tot nu toe liggen we prima op koers en dat geeft vertrouwen.
Ed Eveleens
|
